15 lutego 2018 r. został przedstawiony projekt ustawy o pracowniczych planach kapitałowych (PPK). Celem PPK, jak określił ustawodawca, jest wprowadzenia powszechnego systemu dobrowolnych III-filarowych programów oszczędzania na cele emerytalne w sektorze przedsiębiorstw.
Przyszłe emerytury niewątpliwe będą niskie, a poziom stopy zastąpienia niesatysfakcjonujący przyszłych emerytów. W związku z tym dodatkowe oszczędzanie na starość jest konieczne. PPK realizują tę ideę i mogą być istotnym źródłem zwiększenia dochodu na tym etapie życia.
Posiadają one liczne wady, ale ich ocena nie jest celem tego tekstu. Celem tym jest rozważenie: Czy jeżeli wprowadzamy PPK, to nie należy objąć nim również żołnierzy oraz funkcjonariuszy służb mundurowych?
Uzasadnienie do ustawy wskazuje na wdrożenie PPK w „sektorze przedsiębiorstw”. PPK ma zostać również wprowadzone w sektorze finansów publicznych. Projekt ustawy nie wspomina jednak o „stosunku służbowym służb mundurowych”, nie zostaną więc tymi regulacjami objęci żołnierze oraz funkcjonariusze policji, państwowej straży pożarnej, straży granicznej, służby więziennej itd., czyli tzw. mundurówka. Osoby te, jak wiadomo, podlegają pod odrębny system zabezpieczenia na starość.
Trzy najistotniejsze cechy, które zapewne spowodowały nieuwzględnienie ich w projekcie ustawy, to: 1) brak opłacania składek na ubezpieczenie emerytalne; 2) obliczanie świadczenia emerytalnego na podstawie metody zdefiniowanego świadczenia oraz 3) brak pracowniczego stosunku służbowego.
