Niemiecki system emerytalny oparty jest na modelu bismarckowskiego ubezpieczenia społecznego. Dlatego, aby nabyć prawo do niemieckiej emerytury trzeba być objętym tamtejszym ubezpieczeniem emerytalnym i opłacać składki przez co najmniej 5 lat.
Wysokość niemieckiej emerytury jest uzależniona od wysokości zarobków osiąganych w trakcie kariery zawodowej. Pracownikom przyznawane są punkty emerytalne w zależności od ich rocznych zarobków.
Niestety w Niemczech nie istnieje instytucja emerytury minimalnej lub bazowej. Osoby najbiedniejsze mogą ubiegać się co najwyżej o świadczenia z pomocy społecznej.
Prawo do niemieckiej emerytury nabywa się dopiero po osiągnięciu wieku emerytalnego. W Niemczech będzie to 67 lat dla obu płci (od 2031 r.). Jednak dla osób, które legitymują się minimum 45 letnim stażem pracy wiek ten będzie obniżony do 65 lat.
Obok publicznego systemu ubezpieczeń społecznych w Niemczech funkcjonuje relatywnie słabo rozwinięty rynek emerytalny. Jego wielkość szacowana jest na 472 mld dol., co stanowi 13 proc. niemieckiego PKB. Nie wszyscy pracownicy mają możliwość uczestnictwa w pracowniczych programach emerytalnych. A liczba indywidualnych produktów emerytalnych jest dość ograniczona.
