System emerytalny w Wielkiej Brytanii, podobnie jak w Polsce, opiera się na trzech filarach.
Pierwszy jest publiczny i gwarantuje emeryturę państwową (State Pension). Dzieli się ona na emeryturę podstawową (Basic State Pension) i emeryturę dodatkową (Additional State Pension). Drugi filar oparty jest na zakładowych programach emerytalnych i umożliwia wypracowanie emerytury firmowej pochodzącej z PPE (Occupational Pension). Trzeci ma charakter indywidualny i daje możliwość gromadzenia środków na indywidualnych kontach lub rachunkach w funduszach inwestycyjnych (Personal Pension).
Niedawna reforma emerytalna z 2016 r. podniosła wiek emerytalny (docelowo do 68 lat) i zmieniła zasady nabywania emerytury państwowej (tzw. New State Pension).
Obecnie prawo do emerytury z pierwszego filaru mają wszystkie osoby, które pracowały przez co najmniej 10 lat. Przy czym lata pracy w innych krajach UE również są brane pod uwagę. Dzięki temu szansę na otrzymanie częściowej emerytury państwowej mają również osoby, które część minimalnego okresu przepracowały poza Wielką Brytanią.
Prawo do pełnej brytyjskiej emerytury państwowej nabywa się dopiero po osiągnięciu wieku emerytalnego i wypracowaniu odpowiedniego stażu pracy. Obecnie pełna wysokość nowej emerytury podstawowej to 164,35 funtów tygodniowo. Wysokość emerytury dodatkowej (Additional State Pension) uzależniona jest od dochodów osiąganych przez daną osobę i wysokości i ilości wpłaconych składek.