Tak wynika z ze sprawozdania Krajowego Biura Audytu, które zostało przedstawione podczas ostatniego posiedzenia Państwowego Komitetu ds. Kontroli Budżetu parlamentu Estonii.
Przewodniczący Komitetu przyznał, że w świetle przedstawionych przez raport sygnałów ostrzegawczych konieczna jest szybka reorganizacja systemu emerytalnego. Podkreślił, że nie można zwlekać ze zmianami, a państwo potrzebuje długoterminowego planu, który zagwarantuje stabilność systemu emerytalnego. Odniósł się tutaj do momentu planowanego podniesienia wieku emerytalnego do 65 lat do 2026 roku. Później ilość emerytów ma zacząć gwałtownie rosnąć.
Krajowe Biuro Audytu przewiduje, że ubezpieczenia emerytalne będą w deficycie przynajmniej do 2060 roku. W 2014 roku ma on wynieść około 363 miliony euro, a już w 2017 roku wzrosnąć do poziomu 474 milionów, co według Biura hamuje rozwój innych dziedzin. Jako główny powód deficytu wyróżnione zostały procesy demograficzne. Jeśli trend się utrzyma w 2060 roku na jednego emeryta pracować będzie 1,3 osób (w 2008 roku wskaźnik ten wynosił 1,7).
Obecnie państwo utrzymuje 400 tysięcy emerytów przeznaczając na ten cel 21 procent rocznego budżetu.
System emerytalny Estonii opiera się na trzech filarach. Pierwszy, państwowy filar podzielony jest na dwa schematy – emerytury minimalnej oraz pełnej emerytury, która zależy od zarobków oraz przepracowanych lat. Wiek emerytalny wynosi 63 lata dla mężczyzn i 59,5 dla kobiet (w 2016 roku ma zostać zrównany do 63 lat dla wszystkich). Drugi filar bazuje na obowiązkowych indywidualnych kontach prowadzonych przez prywatne fundusze emerytalne. Uczestnicy mogą wybierać między trzema planami różniącymi się ryzykiem i przewidywaną stopą zwrotu. Udział w drugim filarze jest obligatoryjny dla osób urodzonych po '83 roku. Trzeci filar to dobrowolne oszczędności emerytalne. Polityka publiczna jednak nie wspiera pracowniczych programów emerytalnych.
