Dolar, czyli waluta świata

Złoty dolar

Historia dolara (nazwa wzięła się od czeskiego srebrnego talara) jako amerykańskiej waluty sięga lipca 1785 roku, gdy Kongres Kontynentalny wyemitował go po raz pierwszy. Wcześniej po ogłoszeniu niepodległości na terenie Stanów posługiwano się dolarem hiszpańskim i tzw. kontynentalnym, ale dopiero decyzja Kongresu, poprzedzona założeniem przez Roberta Morrisa Banku Ameryki Północnej, była realnym początkiem funkcjonowania tego środka płatniczego. Dodatkowo w celu uniknięcia hiperinflacji do konstytucji wprowadzono zakaz druku pieniędzy przez poszczególne Stany. Na początku dolar był rozliczany zarówno w srebrze, jak i w złocie, by ostatecznie jego srebrna postać została wycofana z obiegu w 1873 roku, a od 1900 r. można go było wymieniać jedynie na królewski kruszec. Kolejnym istotnym wydarzeniem były dekrety prezydenta Franklina D. Roosevelta z lat 30. XX wieku. Nakazywały one wszystkim amerykańskim obywatelom sprzedaż prywatnie posiadanego złota po stawkach ustalonych przez państwo. Równoczesne zwiększenie ceny za uncję doprowadziło do dewaluacji dolara. Kres wspólnej historii złota i “zielonego” położył w 1973 r. inny przywódca, a mianowicie Richard Nixon, który ostatecznie zrezygnował z powiązania ich ze sobą, dzięki czemu USD stał się walutą płynną. Właśnie to wydarzenie przez wielu uznawane jest za początek współczesnego międzynarodowego rynku walutowego, na którym wartość środka płatniczego jest określana wyłącznie w stosunku do innej waluty, a nie w przeliczeniu na cenę danego kruszcu (co było podstawą funkcjonowania wcześniejszego systemu z Bretton Woods).