Drugi filar w Niemczech to tzw. zabezpieczenie zakładowe, zarówno w sektorze prywatnym, jak i publicznym. Jest ono dobrowolne, co skutkuje tym, że korzysta z niego niewiele osób z niskimi i średnimi dochodami.
Pracownicze programy emerytalne mają formę planów o zdefiniowanym świadczeniu lub o zdefiniowanej składce, większość używa tej pierwszej formy. Plany emerytalne mogą mieć postać przyrzeczeń publicznych (tworzonych i finansowanych przez pracodawców z rezerw księgowych), kas zapomogowych, umów ubezpieczenia, kas emerytalnych albo funduszy emerytalnych.
Czytaj także: Wiek emerytalny w Niemczech
Wysokość składki zależy od polityki pracowniczej danego przedsiębiorstwa, kondycji finansowej tej firmy, regulaminu wynagradzania, układu ze związkami zawodowymi, a wreszcie od porozumienia zawartego między przedsiębiorstwem i pracownikami przy tworzeniu planu. Składkę płacą obie strony: pracownik i pracodawca. W dużych firmach często pracodawca przejmuje na siebie w całości opłacanie składek.
Czytaj także: Emerytura w Niemczech. Nie ma emerytury minimalnej?