Mniejsza liczba obowiązków związanych z życiem zawodowym stanowi świetną okazję do podjęcia nowych wyzwań edukacyjnych dla seniorów. Jedną z form aktywizacji osób starszych są uniwersytety trzeciego wieku, które umożliwiają poszerzanie wiedzy, pobudzają do aktywizacji społecznej, pomagają nawiązywać przyjaźnie i zapewniają możliwość dbania o kondycję fizyczną.
Uniwersytety Trzeciego Wieku to celowe placówki dydaktyczne przeznaczone głównie dla osób w wieku 50+, których celem jest poprawa jakości życia osób starszych. Najczęściej zlokalizowane są przy działających uczelniach wyższych, ale prowadzą je także kluby emeryta czy szkoły podyplomowe.
Choć niewiele z nas zdaje sobie z tego sprawę, według danych Stowarzyszenia Uniwersytetów Trzeciego Wieku w Polsce takich placówek jest około 400.
Typy Uniwersytetów Trzeciego Wieku
Istnieją dwa zasadnicze typy UTW (oraz ich wariacje) różniące się przede wszystkim ich związkiem z ośrodkami uniwersyteckimi:
- model francuski – UTW ściśle związane z ośrodkami akademickimi, cechuje je wysoki poziom działalności dydaktycznej i naukowo-badawczej, zróżnicowane pod względem form organizacyjnych (pełna integracja z uczelnią, ścisła współpraca lub niezależność od uczelni)
- model brytyjski – oparty na samokształceniu i samopomocy seniorów, bez wsparcia ze strony uczelni.
