Przepisy dotyczące przeliczenia emerytury zostały zmienione ustawą z dnia 4 września 2008 roku i obowiązują od 1 stycznia 2009 roku. Przed wprowadzoną zmianą podstawą ustalenia wysokości emerytury był wymiar składek (a dokładniej zarobków, jakie osiągnęliśmy w okresie pozostawania w stosunku pracy), który został wskazany jako podstawa obliczenia wymiaru emerytury. Jak sytuacja wygląda po wprowadzonych zmianach?
Przeliczenie emerytury – co musisz wiedzieć?
Przepisy obowiązujące do stycznia 2009 roku były niekorzystne dla przyszłych emerytów przede wszystkim ze względu na wysokość emerytury, przeliczonej i przyznanej na podstawie określonego wymiaru składek.
Często bowiem dochodziło do sytuacji, w których pracownik nie mógł zdobyć właściwych dokumentów potrzebnych do wyliczenia emerytury, choćby ze względu na likwidację miejsca pracy czy likwidację dokumentacji płacowej. Wówczas okresy pracy, za które pracownik nie mógł wskazać wysokości zarobków zaliczanych do podstawy emerytury, Zakład Ubezpieczeń Społecznych traktował jako tzw. okresy zerowe.
To znaczy, że w świetle poprzednio obowiązujących przepisów, okresy te były traktowane tak, jakby pracownik nie pozostawał w stosunku pracy, czyli po prostu nie pracował. Skutkowało to oczywiście zmniejszeniem wysokości przyznanej emerytury.
Dlatego też podjęto decyzję o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2009 roku. W świetle zmienionych przepisów, jeśli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia, proporcjonalnie do okresu podlegającemu ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.
