Dobre rezultaty w cieniu demontażu

W ubiegłym roku otwarte fundusze emerytalne pomnożyły oszczędności powierzone im przez ubezpieczonych z całkiem niezłym skutkiem. Średni wzrost wartości jednostek rozrachunkowych wyniósł 7,16 proc. Był to wynik lepszy w porównaniu do benchmarku (wzorca), składającego się w 30 proc. z indeksu WIG oraz w 70 proc. z indeksu obligacji IROS; tak skonstruowany benchmark wzrósł w tym czasie 3,9 proc.

Niewielkie różnice

Trzy najlepsze OFE w ubiegłym roku to ING, Nordea i Metlife Amplico. Tuż za podium znalazł się PKO Bankowy. Ten ostatni fundusz w ostatnich latach plasował się w środku stawki, a teraz mocno poprawił swoje wyniki, uzyskując stopę zwrotu w wysokości 7,87 proc. Fundusz jest również czwarty w zestawieniu obejmującym ostatnie dwa lata. W średnim i długim okresie wypada nieco słabiej, zajmując pozycję w środku stawki.

Równie udany rok zaliczył Pocztylion, który w kilku poprzednich latach lądował raczej na dole zestawienia. W ubiegłym roku zarządzający funduszem  wypracowali ?7,52 proc., co dało temu OFE piątą pozycję wśród wszystkich funduszy. W długim terminie Pocztylion wypada jednak słabo; w okresie 14 lat jest na przedostatnim miejscu z wynikiem 196,5 proc.

Tuż za Pocztylionem na szóstej pozycji znalazł się Pekao, który powiększył oszczędności swoich klientów o 7,41 proc.  Fundusz ten poprawił swoją pozycję w porównaniu do ostatnich lat. W średnim okresie plasuje się w środku stawki, natomiast nieco słabiej wypada w długim terminie. Po 14 latach inwestowania jest jedenasty z wynikiem 198 proc.

Na następnym, siódmym miejscu ulokował się najmniejszy z funduszy – Warta. OFE to zarobiło 7,41 proc. W zestawieniu obejmującym dwa ostatnie lata fundusz jest na niezłej szóstej pozycji, a w okresie trzech lat na piątej. Czternastoletnia stopa zwrotu Warty wynosi prawie 210 proc., co daje funduszowi dziewiątą pozycję.

Ósmym funduszem w  ubiegłym roku był PZU Złota Jesień, który zyskał 7,18 proc. Fundusz ten znacząco poprawia swoją pozycję w długim terminie. Jest na trzecim miejscu w rankingu z wynikami z 13 lat i na czwartej po 14 latach. Podobnie jest z dziewiątym OFE Generali. Ten fundusz ostatnio radzi sobie nieco słabiej, ale w długim czasie wciąż zajmuje świetne drugie miejsce (wynik 231 proc.).

Lider w ogonie

Sporym rozczarowaniem jest zajmujący dziesiątą pozycję Allianz. W poprzednim roku fundusz ten, z wynikiem blisko 18 proc., był liderem. Ale w 2013 r. jego wynik wyniósł 6,34 proc. Analizując wyniki w dłuższym okresie, wyraźnie jednak widać, że to jednorazowa wpadka. W czasie ośmiu lat fundusz ten jest na czele stawki. A po 14 latach, z wynikiem 219 proc., zajmuje piątą lokatę.

Kolejna jest Aviva. Wartość jej jednostki rozrachunkowej wzrosła o 6,29 proc. Dało to funduszowi 11. pozycję. W średnim terminie Aviva okupuje raczej dół tabeli. W czternastoletnim okresie jest jednak ósma.

Podobną zmienność wyników wykazuje AXA, która tym razem jest na przedostatniej pozycji. Warto podkreślić, że w 2011 r., kiedy wszystkie OFE  były pod kreską, AXA straciła najmniej, ponieważ miała w portfelu mniej akcji niż konkurenci. To, co było wówczas atutem, w ubiegłym roku okazało się balastem, kiedy zyski  z obligacji były marne. Po 14 latach fundusz zajmuje jednak niezłe szóste miejsce z wynikiem 216 proc.

Zestawienie zamyka Aegon, który zyskał w 2013 roku ?5,5 proc. Rok wcześniej fundusz był szósty, jednak w średnim i długim okresie wypada blado. Znajduje się na końcu tabeli.

Co dalej z OFE

To pytanie nurtuje nie tylko zarządzających funduszami, ale przede wszystkim ubezpieczonych. Po drastycznych zmianach w systemie emerytalnym OFE staną się funduszami akcyjnymi ponoszącymi ogromne ryzyko inwestycyjne.  Możemy więc spodziewać się większej zmienności i zróżnicowania  wyników, co jest zaprzeczeniem istoty funduszu emerytalnego; ze swej natury OFE  powinny cechować się stabilnością.

Nie wiadomo, ile osób zdecyduje się pozostać w funduszach emerytalnych, a ile przejdzie do ZUS. Wynik tej decyzji może mieć kluczowe znaczenie dla dalszego istnienia drugiego filara. Jedno jest pewne: fundusze emerytalne będą musiały całkowicie zmienić swoją politykę inwestycyjną i wypracować metody pozwalające stabilizować osiągane wyniki.

Limity wpłat na IKE i IKZE w 2014 roku

W tym roku możemy więcej odłożyć na starość. Wzrosły maksymalne kwoty, jakie możemy wpłacić na IKE i IKZE.

Perspektywa niskiej emerytury z systemu publicznego powinna nas skłonić do samodzielnego oszczędzania na starość.

W 2014 r. na indywidualne konto emerytalne (IKE) będzie można wpłacić maksymalnie 11 238 zł. To o 99 zł więcej niż w ubiegłym roku. Zgodnie z przepisami ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego wpłaty na IKE w roku kalendarzowym nie mogą przekroczyć kwoty odpowiadającej trzykrotności przeciętnego miesięcznego prognozowanego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na dany rok.

W tym roku zmieniają się zasady oszczędzania na indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego (IKZE), które Polacy mogą zakładać od początku 2012 r. IKZE nie cieszą się popularnością, dlatego rząd uprościł prawo dotyczące tej formy oszczędzania.

Według nowej ustawy emerytalnej, której przepisy dotyczące trzeciego filara zaczną obowiązywać od połowy stycznia, limit wpłat na IKZE wynosi 1,2 przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok. W tym roku jest to kwota ?4495,20 zł.