Ukazała się książka „Kolekcjonerstwo polskie XX i XXI wieku. Szkice”. To zbiór referatów wygłoszonych przez prawników, historyków sztuki i kolekcjonerów na konferencji naukowej, jaką w 2014 r. zorganizował Wydział Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Książkę wydał Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów.
Fundamentalne znaczenie ma tekst prof. Wojciecha Kowalskiego „Dawne i współczesne uwarunkowania prawne kolekcjonerstwa w Polsce”. Z analizy wynika, że dziś prawo nie gwarantuje kolekcjonerom wsparcia, choć muzea powstają przede wszystkim z prywatnych zbiorów. W PRL prawo dawało kolekcjonerom różne przywileje, np. przysługiwała im dodatkowa powierzchnia mieszkaniowa na przechowywanie zbiorów.
Dr Ewa Bobrowska z Paryża pisze o galeriach i kolekcjach polskiej sztuki we Francji po 1945 r. Porządkujący charakter ma tekst dr Agnieszki Kluczewskiej-Wójcik „Kolekcjoner polski u progu nowoczesności”. Autorka definiuje najważniejsze pojęcia, analizuje wątki kolekcjonerskie w polskiej literaturze pięknej.
Bogatym źródłem wiedzy jest tekst prawnika Ryszarda Kruka, który od lat prowadzi portal „Kolekcjonerstwo dla wiedzy” . Autor podaje wyniki swoich badań ankietowych na temat kondycji prywatnego kolekcjonerstwa. Za najpilniejszą sprawę uważa digitalizację zbiorów i nawiązanie współpracy między kolekcjonerami a państwem.
Opisane problemy i postacie mają różną wagę. Z indeksu nazwisk wynika, że nawet nie wspomniano o największych współczesnych kolekcjonerach, np. Henryku Bednarskim, Jerzym Hołubcu, Franciszku Starowieyskim, Januszu Lucowie, Jacku Łozowskim, Leszku Macaku, Stefanie Okołowiczu i wielu innych.