- zaniechanie potrzebnych reform,
- spadek konkurencyjności.
Ponieważ oprocentowanie środków gromadzonych na subkontach w ZUS-ie ma być sporo wyższe niż przeciętna rentowność skarbowych papierów wartościowych (SPW), to efektem ustawy będzie wzrost całkowitego zadłużenia państwa. Wzrost ten wyniesie 1,4 proc. PKB po 10 latach, 5,3 proc. PKB po 20 latach i aż 10,8 proc. PKB po 30 latach. W rezultacie podwyższone zostaną podatki, wzrosną koszty pracy, co mocno odbije się na konkurencyjności polskiej gospodarki.
DLACZEGO TRACI POLSKA?
Z punktu widzenia przedsiębiorcy i obywatela ważne są przede wszystkim stabilność i bezpieczeństwo systemu, w którym funkcjonują. Zmiana reguł w trakcie gry po prostu podkopuje zaufanie obywateli do państwa i prawa. W tzw. „sprawie OFE" nie chodzi już tylko o pieniądze. Chodzi o wiarygodność rządu, dotrzymywanie umów społecznych. O ustrój, w którym mamy dalej żyć.
Reforma emerytalna była przedmiotem porozumienia społecznego, które w naszym systemie jest równoznaczne z przyjęciem uchwały przez Trójstronną Komisję do spraw Społeczno-Gospodarczych. Uchwała taka przyjmowana tylko w przypadku zgody wszystkich uczestniczących w niej stron reprezentujących rząd, związki zawodowe i organizacje pracodawców, jest wzajemnym zobowiązaniem do jej przestrzegania. Takie porozumienie strony podpisały w kwietniu 1997 r.
W sytuacji wejścia w życie tej ustawy nie ma już żadnego zabezpieczenia przed sięgnięciem przez ten lub kolejny rząd po pozostałą część kapitału ubezpieczonych lub inny majątek obywateli.
DLACZEGO USTAWA ŁAMIE PRAWO?
Środki w OFE stanowią obecnie element mienia ubezpieczonego i stanowią jego własność – w szerokim, konstytucyjnym rozumieniu. W opinii konstytucjonalistów ustawa ta narusza wiele zasad Konstytucji RP, w tym m.in.:
- konstytucyjną ochronę własności i prawo dziedziczenia,
- koncepcję państwa prawnego i zasady zaufania obywateli do państwa oraz tworzonego przez nie prawa,
- zasady prawidłowej legislacji, w tym w szczególności ochrony praw nabytych, ochrony interesów w toku, należytych przepisów przejściowych oraz odpowiedniego vacatio legis,
- zasady społecznej gospodarki rynkowej opartej na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności współpracy i dialogu parterów społecznych oraz wolności działalności gospodarczej poprzez jej nieproporcjonalne ograniczenie.
CO ZAMIAST „USTAWY O OFE"? - KONSTRUKTYWNE PROPOZYCJE BCC:
Ograniczenie praw i wolności konstytucyjnych obywateli, w celu ochrony stabilności budżetu państwa i ochrony finansów publicznych, mogą być uzasadnione wyłącznie wtedy, gdy inne działania mające na celu ograniczenie wydatków publicznych okażą się nieskuteczne.
W tym wypadku rząd wybrał bardzo szkodliwą dla państwa i obywateli „drogę na skróty".
Wybitni eksperci ekonomiczni tworzący Monitorujący Komitet BCC już w październiku 2010 roku opracowali i przedstawili opinii publicznej oraz rządowi Plan Ratunkowy finansów publicznych wykazując doraźne i długofalowe korzyści dla Państwa i stabilności finansów publicznych wynikające z wprowadzenia reform ważnych dla kraju, przedsiębiorców i wszystkich obywateli.
Najważniejsze działania ratujące finanse publiczne:
1. Budżet
Wprowadzenie wydatkowej reguły dyscyplinującej, zgodnie z którą wydatki elastyczne nieinwestycyjne oraz nowe wydatki prawnie zdeterminowane malałyby realnie w tempie 1 proc. rocznie przez 3 lata (2011-2013).
2. Kwestie emerytalne i społeczne
a. Podwyższanie ustawowego wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn w perspektywie do 2020 roku, a następnie wydłużenie go dla mężczyzn (do 67 roku)
b. Likwidacja przywilejów w systemie emerytalnym: służby mundurowe i górnicy.
c. Reforma OFE (wielofunduszowość, polityka lokacyjna).
d. Przyjęcie zasady, że indeksacja emerytur i rent w okresie najbliższych 3 lat odbywa się tylko według wskaźnika inflacji, z pominięciem procentowego dodatku związanego z przeciętnym wzrostem wynagrodzeń w gospodarce narodowej.
e. Obniżenie zasiłków chorobowych z 80 do 60 procent pensji.
f. Zreformowanie zasad przyznawania świadczeń społecznych, poprzez wprowadzenie w odniesieniu do wszystkich transferów socjalnych kryterium dochodowego.
3. Przyspieszenie prywatyzacji
4. Ograniczenie funduszu płac w administracji publicznej w latach 2012-2013 o 15 proc.
Objęcie podatkiem od dochodów osobistych (PIT) rolników oraz podwyższenie składek płaconych do KRUS. Ujednolicenie stawek VAT na poziomie 19 proc. i poszerzenie bazy podatkowej, likwidacja zwrotu VAT za materiały budowlane.
7. Konsolidacja funkcji pozamerytorycznych w administracji.
8. Konsolidacja i racjonalizacja zakupów towarów i usług w sektorze finansów publicznych.
CZY REFORMA EMERYTALNA Z 1999 R. BYŁA BŁĘDEM?
Problem pogłębiającego się deficytu w większości krajów Unii na skutek zaniechania reformy systemu emerytalnego będzie nabierał coraz większego znaczenia w najbliższych latach. Polska nie powinna zaprzepaścić 12-letniego doświadczenia i przewagi konkurencyjnej nad pozostałymi krajami członkowskimi UE.
