Stan kont emerytalnych w OFE

Stan hipotetycznego konta emerytalnego lepiej niż zwykła zmiana wartości jednostki rozrachunkowej (na nią przeliczane są składki wpłacane przez klientów) może określić, ile zarabiają dla nas fundusze emerytalne. W stanie rachunku są bowiem uwzględnione opłaty, jakie pobierają fundusze.

Zobacz stan hipotetycznego konta

I nie chodzi tu tylko o wysokość opłaty za zarządzanie, pomniejszającej wartość jednostek, ale także o opłatę od składki. Jest ona odejmowana od pieniędzy, które są przekazywane z ZUS do OFE i dalej inwestowane.

Oczywiście, w największym stopniu o wysokości przyszłej emerytury decydują wyniki inwestycyjne, ale wpływ opłat też jest znaczący.

W tej części naszego rankingu każdy fundusz mógł otrzymać maksymalnie 30 punktów.

Firma Analizy Online, która zrobiła dla nas wyliczenia stanu hipotetycznego konta, przyjęła, że w okresie od końca sierpnia 1999 r. do września 2010 r., na konto w każdym funduszu wpływało co miesiąc 100 zł (indeksowane miesięczną zmianą wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw). Liczba jednostek, jaką uczestnik zgromadził w całym okresie inwestycji, została pomnożona przez wycenę jednostki rozrachunkowej na koniec września 2010 r.

W badanym okresie na rachunek w każdym z funduszy emerytalnych wpłynęły 134 składki, co dało łączną kwotę w wysokości 18 817 zł.

Zgodnie z szacunkami średnia wartość hipotetycznego konta emerytalnego na koniec września wyniosła 27 tys. zł. Było to o 8,2 tys. zł więcej niż suma wpłaconych przez klientów składek.

Największy kapitał zgromadzili uczestnicy funduszy: Polsat oraz ING. W przypadku pierwszego OFE stan konta wyniósł 27 654 zł, a w przypadku drugiego – o 7 zł mniej.

Polsat zdobył zatem najwięcej punktów w tej kategorii – 30, a ING tylko nieznacznie mniej. Na podium w tej części rankingu trafił także Generali.

Najmniej środków w funduszu emerytalnym – poniżej 26 5oo zł, mają klienci OFE: Pocztylion, PKO BP Bankowy oraz Aegon. Ten ostatni nie otrzymał żadnego punktu w tej kategorii.

W porównaniu z podobnym zestawieniem sprzed pół roku (w tej części rankingu możliwe są porównania) nastąpiły dwie zmiany.

Generali spadł o jedną pozycj, na trzecią. Wyprzedził go ING. Miejscami wymieniły się także Amplico i PZU Złota Jesień. Pierwszy zajął piątą pozycję, a drugi fundusz spadł na szóstą.

Rafał Mikusińki, wiceprezes, dyrektor Departamentu Inwestycji Amplico PTE

W ciągu ostatnich trzech lat mieliśmy do czynienia zarówno z głęboką przeceną większości polskich akcji, jak i z silnym wzrostem cen. Kluczowe znaczenie dla wyników inwestycyjnych miał przede wszystkim dobór spółek do portfela funduszu. Rynek papierów dłużnych w ostatnich latach również był bardzo zmienny. Zarządzającym portfelem obligacji udało się osiągnąć stopę zwrotu zbliżoną do 20 proc. Istotny udział w wynikach OFE miały inwestycje w obligacje nieskarbowe; rynek ten systematycznie się rozwija.Wynik inwestycyjny bliski 5 proc. (WIG w tym okresie spadł o 25 proc.) można było osiągnąć dzięki skrupulatnej kontroli ryzyka. Unikamy nieracjonalnej strategii inwestycyjnej, która może doprowadzić do zbyt dużej zmienności wyników. W ten sposób udało się nam najlepiej zbilansować zysk i ryzyko. I po raz kolejny znaleźliśmy się wśród funduszy najefektywniejszych na rynku.

Paweł Wilkowiecki, członek zarządu, dyrektor Departamentu Inwestycji Nordea PTE

Stosunkowo wysoką stopę zwrotu za dziewięć miesięcy udało się osiągnąć dzięki dobrej koniunkturze na giełdzie. Średnia wartość portfela akcji OFE wzrosła w tym okresie o ponad 13 proc.Stopy zwrotu z inwestycji w obligacje skarbowe były niższe i bardzo zróżnicowane. Indeks obligacji skarbowych Citi wzrósł w tym czasie o 6,84 proc., ale subindeks obejmujący obligacje o terminie wykupu od roku do trzech lat zwiększył się tylko o 4,36 proc., natomiast subindeks obligacji o terminie wykupu ponad dziesięć lat – o ponad 11 proc. Trafny dobór obligacji mógł zatem mieć duży wpływ na wyniki OFE w tym okresie.

W Kancelarii Premiera trwają prace nad zmianami w przepisach dotyczących działalności funduszy emerytalnych.

Zgodnie z projektem mają powstać tzw. multifundusze. Towarzystwa, które dziś zarządzają jednym funduszem emerytalnym, po wprowadzaniu w życie tego pomysłu prowadziłyby kilka różnych subfunduszy. Na początku byłyby trzy, a docelowo dwa.

Strategia inwestycyjna każdego z nich byłaby dopasowana do wieku oszczędzających. I tak subfundusz A, czyli agresywny, miałby w portfelu dużo akcji i byłby przeznaczony dla młodych ludzi rozpoczynających oszczędzanie. Z kolei w subfunduszach C – inwestujących bezpiecznie – Polacy chroniliby kapitał na kilka lat przed osiągnięciem wieku emerytalnego. Przejściowo istniałyby jeszcze subfundusze B. Byłyby to w zasadzie obecne OFE. Pieniądze w nich zgromadzone byłyby stopniowo przenoszone do dwóch pozostałych typów.

Dla każdego rodzaju funduszy ma być skonstruowany specjalny benchmark, czyli wskaźnik służący do porównywania wyników. Dziś punktem odniesienia jest średni wynik całej branży. Po zmianach byłby to benchmark składający się z indeksu akcji oraz obligacji. Udział poszczególnych indeksów zależałby od typu funduszu.

Planowana jest także likwidacja akwizycji (chodzi o zapisywanie klientów do OFE za pośrednictwem akwizytorów). Ma to doprowadzić do obniżki opłaty od składki z 3,5 do 2,8 proc. w subfunduszach A i B oraz do 2,1 proc. w subfunduszach C. OFE mają być dodatkowo wynagradzane za wyniki poprzez opłatę solidarnościową; będzie przysługiwać, gdy wartość jednostki rozrachunkowej przekroczy dotychczasowe maksimum.