Kolekcjonerzy ujawniają stan posiadania

Obrazom towarzyszy muzyka. Na przykład w sali, gdzie prezentowane są dzieła o treści socrealistycznej, możemy wysłuchać słynnej pieśni „Budujemy nowy dom”. Oglądamy socrealistyczną w duchu pracę Fangora, którą zestawiono z gipsową rzeźbą Aleksandra Żurakowskiego.

Wystawa pokazuje, że nasz rynek sztuki jest bogaty, różnorodny. Wybitne socrealistyczne dzieła nie budziły na aukcjach większego zainteresowania. Można je było kupować w okazyjnych cenach.

Jest sześć dzieł Edwarda Dwurnika, choć Szafrańscy zgromadzili w sumie 20 obrazów artysty. Znajdują się w różnych częściach wystawy. Są to obrazy wyjątkowe. W niczym nie przypominają taśmowo, w pośpiechu malowanych obrazów, jakie krążą na aukcjach. Zachwyt budzi obraz „Moje wieczory Grochów” (130x165 cm). To wczesne dzieło z 1966 roku. Goście wystawy chętnie fotografują się pod sensacyjnym obrazem „Antabus”.

Kolekcje w sumie liczą ok. tysiąc obiektów. Zapytałem Wojciecha Szafrańskiego, jakie jedno dzieło zabrałby na bezludną wyspę. Byłby to obraz Jana Spychalskiego. Katarzyna i Wojciech Szafrańscy mają obrazy artysty, ale nie pokazują ich na wystawie.

Kolekcja wystawiana jest po raz pierwszy. Jest niespodzianką dla miłośników sztuki. To zachęta dla innych kolekcjonerów, żeby też ujawniali swoje zbiory. Wystawa potrwa do 25 maja. Kolekcjonerzy będą oprowadzali po wystawie, wtedy najlepiej poznamy ich motywacje. Można będzie zapytać, które dzieło okazało się najlepszą inwestycją.