W skład jego portfela wchodzą wyłącznie jednostki uczestnictwa innych funduszy, które z kolei zaangażowane są szeroką gamę instrumentów. Największe znaczenie w aktywach ma fundusz DWS Gold Plus, który inwestuje około 50 proc. swoich środków w złoto w sztabach. Pozostała część jego lokat to kontrakty terminowe na złoto, a także amerykańskie obligacje skarbowe (ok. 30 proc.) i papiery dłużne instytucji finansowych (ok. 20 proc.). Poza tym w portfelu można znaleźć inne zagraniczne fundusze lokujące w akcje spółek z branży wydobywczej metali szlachetnych, a także inwestujące w fizyczne złoto.
Warto też zauważyć, że jednostki funduszy zagranicznych, które znajdują się w portfelu, są nominowane w euro oraz w dolarach. Z kolei złoto na rynkach jest notowane w amerykańskiej walucie.
Zarządzający funduszem Investor Gold Otwarty zabezpieczają ryzyko walutowe wynikające z posiadania zagranicznych jednostek, ale nie robią tego wszystkie fundusze źródłowe.
Wyniki Investor Gold Otwarty charakteryzują się dość dużą zmiennością, co wynika nie tylko ze zmiany cen instrumentów, ale również z wahań kursów walutowych. Dlatego w 2017 roku, mimo wzrostu ceny złota wyrażonej w dolarach (prawie o 14 proc.), Investor Gold Otwarty wypracował stopę zwrotu w wysokości jedynie 0,8 proc., co było wynikiem wyraźnie słabszym na tle nielicznej konkurencji. Z kolei rok wcześniej fundusz zarobił wyraźnie więcej niż wzrosły notowania kruszcu.
Dlatego same ceny złota mogą być nieco mylące dla posiadaczy jednostek funduszu. Wycena jednostki jest bowiem w dużym stopniu powiązana z zachowaniem euro i dolara, co wystawia posiadacza jednostek na dodatkowe, dość istotne ryzyko. Na plus należy ocenić próby ograniczenia tej zależności, podejmowane w ostatnim czasie przez zarządzających; chodzi im o osiągnięcie lepszego powiązania wyniku z sytuacją na rynku złota.
